نقد و بررسی فیلم پادشاهی حیوانات

روزی دیگر، ترافیکی دیگر. پدری به نام فرانسوا (رومن دوریس) پسرش امیل (پل کرچر) را به خاطر غذا دادن به سگ خانواده چیپس سیب زمینی سرزنش می کند. او به پسرش می‌گوید که از آن‌ها نیز دوری کند، زیرا احتمالاً برای او خوب نیستند، و امیل مانند هر ۱۶ ساله‌ای چشمانش را می‌چرخاند. بحث می کنند. Émile با سرپیچی از ماشین آنها پیاده می شود زیرا ترافیک متوقف شده است. ناگهان آمبولانسی که در لاین مخالف ترافیک گیر کرده شروع به تکان خوردن می کند و مردی شبیه پرنده می ترکد. او فرار می کند و پسر و پدر شوکه شده به سمت ماشین خود می دوند. "روزهای عجیب!" راننده همسایه پاسخ می دهد. کم گفته است.
در فانتزی علمی-تخیلی چشمگیر توماس کیلی پادشاهی حیوانات»، مرد پرنده نشانه چیزهای آینده است. در دنیای امروزی، برخی از انسان‌ها شروع به جهش ژنتیکی به گونه‌های دیگر کرده‌اند، و تبدیل به هیبریدهای بالدار، خزنده، وحشی شده‌اند که جامعه بزرگ‌تر غیرجهش‌یافته تصمیم گرفته است آنها را طرد کند و آنها را در بیمارستان‌ها یا مراکز باغ‌وحش‌مانند دور از محیط زیست نگه دارد. بقیه جمعیت، حتی عزیزانشان، به دلیل خطر بالقوه ای که می توانند با پنجه ها، نیش ها و بال های بزرگ خود به کسی آسیب برسانند.

این مورد برای مادر امیل، لانا بود، که در ابتدا فقط برای مدت کوتاهی در بیمارستان با خز روییده دور چشمش نشان داده شد. به زودی، مشاهده موجودات دیگری در پس زمینه و در جنگل وجود دارد. این عادی جدید آنهاست. دویدن موازی با این جانوران خارق العاده مشکلات زندگی روزمره است - پسری که اقتدار پدرش را به چالش می کشد، فرانسوا کار جدیدی را شروع می کند و امیل تلاش می کند تا در مدرسه جدیدش جا بیفتد. سپس، Émile در دوچرخه سواری خود دچار مشکل می شود، رفتارهای او خارج از کنترل او تغییر می کند، احساس پشتش متفاوت است و به زودی خز و چنگال ظاهر می شود. او نیز در حال جهش است.
"پادشاهی حیوانات" به سرعت بین مشکلات روزمره شخصیت هایش و عناصر خارق العاده داستان به شیوه ای جادویی رئالیستی حرکت می کند که به سرعت بیننده اش را مجذوب خود می کند. کیلی، نویسنده فیلم با پائولین مونیر، از این موجودات به عنوان استعاره ای برای چگونگی واکنش جهان به بحران های بهداشتی استفاده می کند. از آنجا که آنها درک نمی شوند و از آنها نمی ترسند، آنها را از بقیه این جامعه دور می کنند، که یادآوری می کند که چگونه برخی کشورها اولین موج بیماران HIV/AIDS را در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 منزوی کردند. در فیلم، شخصیت‌ها از کشورهای دیگر صحبت می‌کردند که کنار هم با موجودات انسان‌نما زندگی می‌کنند و نشان می‌دادند که چقدر این موضوع در میان همکلاسی‌های امیل و رئیس فرانسوا ی شده است، که منعکس کننده بحث در مورد نحوه برخورد کشورهای دیگر با کووید-19 اخیر است. اپیدمی و اینکه چگونه گفتمان پیرامون بهداشت و ایمنی عمومی پیرامون این موضوع ی شد. این زندگی همچنان در این روزهای عجیب» نقاب‌پوشی، آزمایش، دوره‌های انزوا و فاجعه‌های خانوادگی برای برخی ادامه داشت، فقط سلطنت حیوانات» را بیشتر مرتبط می‌کند.
خیلی چیزها برای کنار آمدن با آن وجود دارد که امیل از همکلاسی خود دلخور می شود و جرقه هایی بین فرانسوا و پلیسی ناراضی به نام جولیا (آدل اگزارکوپولوس) شکل می گیرد که فقط گهگاه در کنار جهش یافتن (استعاره دیگری برای به بلوغ رسیدن) ثبت می کند و غمگین زمانی که هنوز در حال گذراندن آن هستید، حرکت از چیزی دشوار است، حتی اگر در فضایی شبیه به روشی باشد که برادر و فیلمبردار کیلی، دیوید کیلی، حومه‌های غرق آفتاب فرانسه و جنگل‌های رام نشده را به تصویر می‌کشد. دوریس به عنوان پدری خسته که سعی دارد بهترین کار را برای پسرش انجام دهد، کار بی عیب و نقصی را انجام می دهد و خستگی شخصیتش از این اتفاقات را در مقابل کرچر که به دقت مظهر اضطراب نوجوانی و انگیزه های حیوانی شخصیتش است، انجام می دهد.

"پادشاهی حیوانات" واقعاً جانور عجیبی است. مانند مردان ایکس» منهای ابرقدرت‌ها، این قیاسی است درباره روشی که مردم به خاطر تفاوت‌های خارج از کنترلشان طرد می‌شوند. این فرضیه ای است که می توانست از اثرات بد CGI رنج ببرد، اما ما به اندازه کافی واهی می بینیم که پرها، فلس ها و خز را روی پوست انسان می آمیزد تا بفهمد چه اتفاقی می افتد، تا هم با فرد جهش یافته و هم با ترس از اطرافیانش همدردی کند. تلاش ناامیدانه ای برای بازگشت به حالت عادی هیچ بازگشتی وجود ندارد، این "روزهای عجیب" عادی جدید است. پدر هنوز با پسرش بحث می کند که چرا به چوپان استرالیایی شان چیپس می دهد، در حالی که او سیگار دیگری را روشن می کند و آن را روشن می کند. این فیلم در توانایی‌اش مؤثر است که ما را وادار کند بر دیگران» شکار شده تأکید کنیم و همچنین مشاهده کنیم که چگونه انسانیت به همان چیزی تبدیل می‌شود که از آن می‌ترسد: هیولا در تلاش برای بازگرداندن قانون و نظم. زندگی مثل آن پیچیده است، و با این حال همچنان به یافتن راهی به جلو ادامه می دهد.